Yorulur

sustuğun yerden çıkacak dertler ortaya
beklemeler yorulunca
yolcular da kaybolacak
kavuşmalar da
yollarda asfaltlar eriyecek
hasretimin ateşiyle
yol yorulur bazen...
sevgim cennetimdi
yeşil ormanlarım,derin mavi denizimdi
ama insan yorulur
gidememekten,
beklemekten,
sakinleşmekten,
sessizlikten
acıta acıta canını
kapıları yalnızlığa açmaktan
insan yorulur bazen.
erken gelen sonbahardan,
yapraklarını genç yaşta kaybeden
ağaç yorulur bazen.....

kadın

hayatta en zor şey
varlığına alıştığın bir insanın
artık olmaması dedi kadın
ölümle ya da ayrılıkla.
artık o yok demek
en kötüsü dedi
varlığında her şey güzelmiş gibi
beynin sana hep güzel
anılar getirir gözünün önüne
acı çekmeyi sever gibi,
hiç gitmemiş gibi
terliği ,hırkası burada
onu bekliyor gibi
sanki arkasından
gözlerim kızarana ,
ciğerim kopana dek
ağlamamışım gibi,
bitmeyi,gitmeyi,ölmeyi asla öğrenmeyecek gibi
hep var gibi
en kötüsü kabullenmeyi bilmemek dedi kadın
bir şizofreniye umut vermek gibi
artık o'nun olmadığını öğret bana dedi kadın...