küçük kız

 trenler siyah beyazdır

zaman tünelidir bir nevi

fakat sadece geçmişe giden.

soluk resimlerde,

gülmesini,fotoğraf makinesine 

bakmasını bilmeyen,

ayağında lastik ayakkabı,

annesi tarafından kısa kesilmiş saçları,

ablalarının elini sıkıca tutan

küçük,garip bir kıza getirir beni

o kız hep orada,o soluk resimde 

bekler seni

ne çok mahçubum o küçük kıza

ne çok söz verdim 

ve tutamadım

affet beni küçük kız 

bir gün tekrar 

görürsem seni

affet.........

tahta kapı

 hayatımız açılıp açılıp kapanan 

tahta kapılardan ibaret

aralıklı tahtalardan 

bazen ışık,bazen karanlık sızan

siyahın tüm tonlarının olduğu 

bir gökkuşağı var 

kapıların ardında

bize diyor ki bir ses

seç 

hangi siyahı istersen.

Ben Lazım

 kovaladıkça geri gelen kuş mu sandın beni

attığın taşlardan kanadı yaralandıkça

siner bir köşede gidemez mi sandın beni

bir avuç teselliye muhtaç mı sandın

duvarları ben ördüm ben yıkarım

zindanımın tuğlaları iyi niyetimse 

kötü biri olamam mı sandın

zindanımı kendim yıkamam mı sandın

gökyüzü benim 

kanatlarım olmasa da

gözlerim var

başımı çevirir uçarım enginliğinde mavi gökyüzünün

bana ben lazım

kendime yetemem mi sandın???

Baba

bir yolcu var yolun ortasında

karanlık ,sisli bir yola çevirmiş yüzünü

elinde valizi

valizin içinde herkes kadar masum bir çocukluk,

kabus gibi bir gençlik

çoluk çocuk,koca bir ömür

yoluna çıksam

gitme desem

yolunu yıksam 

başka yol inşa etsem

tutsam ellerini sıkıca 

kal desem 

sensiz buralar cehennem olur

gitme desem

kalır mısın baba.