Yazmamalıyım 

Yazdıkça çıkamıyorum dikenli çemberimin içinden

 

Zaten yazarak başlamadı mı her şey 

Böyle çıkarım sandım hapishanemden

 

Oysa daha çok duvarlar örmüşüm . 

Yazmamalıyım 

Ne sana,ne kendime.

Yazmazsam görünmez olur mu hasretler?

 

Yazmamalıyım 

Acımdan ölsem de,bu beni hasta etse de bir zavallı gibi

Görmezden gelmeliyim çevremdeki dikenli telleri,yüksek duvarları

 

Yazmazsam yıkılır mı duvarlar,yok olur mu dikenli teller? 

 

Yazmamalıyım 

 

Yazdıkça saplanıyorum o iğrenc bataklığa 

Boğazıma kadar içindeyim zira 

Yazdıkça ben olmayacağım 

 

Yazmamalıyım ..

 Beni değil kendini de unutursun diyor ya türkü 

Bilmiyor 

Kendini unutur da insan   

Sevdiğinin kokusunu bile unutmaz 

Bir asır geçse de, 

Aklını yitirse de ,

Bilirim ölüm var 

En korkucundan ,bir yerlerde bekleyip ,pusu kuran 

Ölüm de gelse,bedeni çürüyüp toprak olsa,ağaç,çicek olsa 

Yine de unutmaz insan....

 Korkularımız bittiğinde terk etti bizi Tanrı,

Masum yanımızı yitirip,kararttığımızda yüreğimizi,

Bir nokta beyaz kalmamacasına,

bir nebze iyilik kalmamacasına

Kirlettiğimizde ruhumuzu,

Bir daha gelmemecesine 

Terk etti bizi Tanrı.

 Nasıl bu kadar çok sevemiyorsun dedi kadın

Bu cümlenin tam zıddını söylemek isterken.

Sustu ve başını eğdi adam

Susmak her zaman kabullenmek degildir demek isterken.

Bir sonbahar rüzgarı esti sonra,bir anda yüzyıllar geçti az önceden........