Her şey belkiyle başlıyor

Keşke ile sona eriyor

Ne çok kandırıyoruz kendimizi

Ne çok heba ediyoruz canıım yıllarımızı

Oysa dağ gibi ,taş gibi,bal gibi de ortada olmazlar

Ne çok olmazın peşinde kaybediyoruz

Gülüşlerimizi

Fedakarlık zehirdir

Her kim için olursa olsun

Sonunda hep seni kötü yapan

Zehirli bir bumerangtir

Eline döndüğünde öldüren

Yapmasaydı,banane sözleri vurur

Bir gün hiç ummadığın anda

Ve sen o boşlukta kaybolursun,savrulursun

Kendini,kimliğini,amacını unutursun

Yok olsan,bir kibrit çöpü gibi yansan

Kül olsan

Hiç gelmemiş olsan

Şu yalan dünyaya

Anne rahmine hiç düşmemiş olsan

Bir ismin,cismin hiç olmamış olsa

Ve bir ruhun.

Varlığınla kavgaya düşmek zor

Niye böyle olduğunu aramak

Sonra

Kötü bir terapist olur

Çocukluguna inersin

Bulduğun her defolu anıyı suçlar

İşte bu dersin

Yine yanılgılar çukuruna düşer

Bu kabustan

Sonunda yine keşkeyle uyanırsın.

 

Kimseye sabırlı olmak zorunda değilsin

Sabır hiç de bize öğretildiği gibi 

Bir erdem değil

Çoğu zaman aptallık

Çaresizlik

Güçsüzlük.

Her şeyi yanlış öğrettiler bize

Kimseyi mutlu etmek zorunda değilsin

Senin varlığınla mutlu olmuyorsa

Ne yapsan mutlu edemezsin zaten.

Bu an,şimdi,bu dakika

İçinden geleni yap

Gül,kahkaha at

Ağla,hüngür hüngür ağla

Kendin ol

Kendin kadar ol

Kendin için ol.

Saklanma kendinden

Mış gibi olma

Güçsüz de olabilir insan

Yorulmuş olabilir

Bıkmış olabilir

Sevgi de yorar insanı

Nefret de

Ikisi aynı anda da olabilir

Ve aynı kişiye.

Yorulduğunda dinlen

Bıktığında başka bir yol seç

Her zaman başka yollar vardır

Kader deriz buna

Seçme hakkı

Ya da haksızlığı.

Her şey görecedir hayatta

Zaman.

Acı,

Zafer,

Yenilgi.

Pencerenin rengine bağlıdır 

Gökyüzünün rengi.

Bize yanlış öğrettiler

Pencerenin rengini

Sadece kendin seç.

Tamam kabul senin için fırçandaki bir damla boyayım sadece

Senin istediğin ve çizdiğin bir tablonun parçasıyim sadece

Rolümü yazdın

Ve oynadım

Tamam kabul harika bir oyuncu değilim

Çizdiğin tablodaki eşsiz bir renk de değilim

Matım,soluğum

Işıl ışıl değilim

Fakat biliyorsun hep sevgi doluydum

Bu da bir renk sayılmaz mı?

Tamam kabul yönetmen sensin

Uçurumları,denizleri,dağları

Koca gözlü yavru ceylanları sen yarattın

Ama kabul et

Hasta çocukları,acıları,ağrıları,savaşları da sen yarattın.

Filmine heycan lazımdı belki.

Tamam kabul her şey ölümlü

Bir gün amansız bir hastalık gelecek

Ve mezar arayacağım kendime

En sessizinden,en ağaç gölgelisinden

Ama bil ki gitmeyeceğim 

Ne cennetine ne cehennemine

........

 Denizin ortasında köhne bir sandal

Amacı yok

Rotası yok

Hali yok

Kim bıraktı onu bu dalgalı,hırçın,nankör denizin ortasına

Düşünmüyor artık bunu

Çünkü artık önemi yok

ödenmez bu hak

öpmeye kıyamazdı annesi,babası

sadece koklardı saçlarını

yüzü cennetten bir parçaydı

bir gecenin karanlık sabahında

gitti cennet yüzlü bebeler

sonsuzluğa

ölüm yakışır mı bir bebeğe

nur yüzlü gencicik fidanlara.....

bu hak öyle bir hak ki

iki cihan bir araya gelse ödenmez.

geri gelir mi o gülüşler,

tekrar yaşanır mı bahar sevinci,

kar yağacak diye sevinirken çimentolar yağdı üzerimize,

acılar yağdı,bin yıl bitmez bir keder yağdı

ödenmez bu hak,

bitmez bu ah...

kediler,köpekler ağladı

sorumlular ağlamadı,

gökyüzü ağladı 

taşlar,topraklar ağladı

sorumlular ağlamadı

ödenmez bu hak,

bitmez bu ah.

Nereye gittiğimi bilmiyorum 

 

Ne bildiğim bir yol var ,ne iz 

  

Gönlüm kör oldu....

 

Saçmasapan bir şeyi de sevebilirim şimdi

 

Tapılacak şeylerden nefret de edebilirim 

Kendi ellerimle oydum,çıkardım gözlerimi yerlerinden 

Görmek,bilmek istemiyorum 

Hayatımın en doğru ,en yanlış kararı bu  

Doğruları,yanlışları sorgulamıyorum   

İpini kopardım kuralların ,tabuların  

Kendi hiçliğimde sürükleniyorum....

 Bir sela sesinin hüznü var içimde 

Erken bir ölûmün yası var  

Uğurlanamayan ölü bir sevgi var ellerimde 

Bir türlü veda edilemeyen. 

Ne mezarda ,ne hayatta yaşayamayan bir kalp var göğsümde 

Hep yanlış insanı seven 

Hep bir araf ,hep bir paradoks 

Ve içimde büyük bir boşluk 

Yankı yapan .

Biliyorum bitecek bu zemheri 

Bu kara kış,bu medcezirler

Elimi,bacağımı ,kalbimi,ciğerimi alarak 

Yarım bir insan bırakarak beni 

Bitecek 

Hiç yerine konmak kangren yapti her yerimde 

Kesilecek  mecbur .  

Yarım kalacağım 

Bir tarafı çürük kalmaktan iyidir belki de yarım kalmak 

Ruhumun her yeri yaralı,kanamalı 

Ne çok yük taşır insan bilemez ruhuyla  

En ağır yükü ruhun sırtlanır 

Minicik bir elektrik parçasıdır oysa ruh dediğin 

Ölmeyi bile yasaklamıştır Yaradan ona 

 Ölemez. 

Gidemez.

Bitemez.

Bazı aşklar gibi.