Kuşlar sabah sohbetinde 

Gün henüz perdeleri yarı kapalı bir oda karanlığında

İnsanların çoğu hâla rüyalarla boğuşuyor yataklarinda

Kumrularsa bu saatte ağızlarında minik otlar yuva yapma telaşında

Uzaktan köpek sesleri 

Acaba aç mılar susuz mular

Bu yaz gününde.

Dünya dönüyor.

 Gündüz dirilerle 

Gece ölülerle konuşuyorum

İnan hiç farkı yok birbirinden

Ölüler de ,diriler de çaresiz

Bitmiyor dertleri

Kimi yâr derdinde kimi geçemediği sırât

......

 Ben ,kır çiçekleriyle kaplı bir ovada

Kabuklarını dişleriyle yırtıp kelebek olan bir garibim.

Hep korktum sadece tırtıl kalmaktan,

Asla uçamamaktan

Diğerleri gibi ezilmekten,

Ömrü boyunca bir böcek olmaktan.

Ondandı çabam

Bir günlük de olsa uçmaktı hayalim

Bir günlük de olsa .

 Yaşamak için tutunmak gerek

Bir tohumun toprağa tutunduğu gibi

Bir şiire,bir şarkıya

Zor ya bir insana...

Bazen de bir günaha...

Eğer yaşamaksa tek gaye

Ve tek bir defa yaşayacaksak 

Bu gri dünyayı

Tutunmak gerek

Tek kıblen yaşamcasına.

 Şimdi sen öldün ya 

Mezardasın,gittin ya

Sanma ki kavgamız bitecek

Ben ölene dek kılıcımı vuracağım o boşluğa

Deli bir şövalye gibi

En çok kendimi yaralayacağım bilsem de...

Bana bir onur borçlusun

Ödeyemesen de

Ölüp gitsen de

Bana bir ömür borçlusun.....

 Her şey plastik kokuyor 

Özlemek,hatirlamak

Sevmek.

Bak senarist değiştir artık bu hikayeyi

Benim rolüm hep çıkmaz sokak çünkü

Vazgeçtim

Oynamıyorum artık

Bu simülasyonda

....

 Yine bir sis dağıldı 

Ve göründü tüm çirkinliğiyle gerçekler

Çirkin de olsa 

Acıtsa da kör olmaktan güzel

Hoşça kal karanlık

Hoşça kal yalancı rüyalar

 Sevmeyi bilmiyor kimse kızım

Herkes her şeyi mış gibi yapıyor

Sureti var ,aslı yok aşkların

Anlamlar kayıp,

Koca bir kara delikte sürükleniyor kimliksizlikler

.......

 Sabrım sarı sonbaharda kurumuş ağaçta son yapraktır

O yaprak da döküldüğünde artık kaybedecek bir şey kalmamıştır

Kork ayazımdan

Kara kışımdan

Zemherimden kork.

 Kumrularin sesleri kesildi 

Yaz günleri gibi günaydın demiyorlar bana artık.

Olsun .

Iyi olsunlar da

Varsın başka gökyüzü altında yaşasinlar

Varsın beni çoktan unutsunlar

Hiç tanışmamış kadar el olayim varsın

Bir yerlerde neşeli kahkahalar atsınlar da 

Varsın beni unutsunlar.

 Bir süredir bomboşum

Ve dopdolu

Sanki hangi kaba girsem taşacak ,

Hangi kaba girsem bomboş

 kalacak gibi

Ömrüm hep arafta geçti

Ne vardım 

Ne yoktum

Var gibiydim ama

Daha çok da yoktum

Çözmek istedikçe bu dügümü

Daha çok düğümlendi 

Araf adresim oldu.

 İnsanlar kör olmamı istiyorlar anne

Görüp de anlamamamı

Bakıp da görmememi

Insanlar dilsiz olmamı istiyorlar anne

Haksizlıklarına sesimi çıkarmamamı

Yalanlarına yalan demememi 

Her şey ayan beyan ortadayken 

Başımı bir kumru gibi eğmemi istiyorlar anne

 Cenneti yaşamak için yola çıktıkların

Gün gelir perde düşer

Gerçekler görünür

Cinnet yaşatır

O an başlar aynalarla kavgan

Vuran sen

Vurulan sen

.....

 Insanlar acımasız anne

bir çiçek görseler 

Koparmak istiyorlar

Güĺen bir yüz görseler 

Ağlatmak istiyorlar

Renkleri solduruyorlar

Hep griler olsun istiyorlar

Merhameti zayıflık

Sevgiyi aptallik saniyorlar

Oysa manaydı 

Hayata bağlayan tek şey

Anlamsızlık içinde boğul istiyorlar

 Surete aldanma 

Ne demiş şair surete aldanan hakikati ıskalar

Içerde ne fırtınalar var goremezsin surette...

Var olma çabaları

Doğum sancısından beter.

Herkes seni görürken

Kendin kendini goremezsin bazen

Aklında hep o soru

Var mıyim?

 Ben sadece iyilik renklerini biliyorum

 Guler yuz pembesini  

Hoş görü yesilini 

Affettim mavisini 

Mutlu olalim yeter kirmizisini 

Ben sadece sevgi yolunu biliyorum

 Nefret dağlarıni 

Öfke çağlayanlarini 

Hırs ovalarıni hiç hiç  bilmem

 Yolum düşmez oralara 

Gönlüm hep bir küçük kız

 Büyumez bu gidişle

 Sana bir sır vereyim mi

Karanlığın içinde aydınlık

Aydınlığın içinde karanlık var 

İstedigin kadar doğru bak

Göremezsin

Istediğin kadar anlat 

Dinletemezsin

Zaman kaldirir gözündeki perdeleri

Duyulmayan sözleri

Duyurur

Anlatmaktan lâl olduğun feryadıni

Anlatır zaman

Geç de olsa.

 Biliyorum kabul etmek istemediğin her şeyi çok uzak sanlyorsun

Ölüm mesela 

Yillar sonra

 Bekledigin bir yaşta 

Bir yastik ucunda saniyorsun

 Oysa hep bir adım ötende

 Denizde dalgaların arasinda

 Bir dağın en sivri noktasında

 Yanlişlkla aldığın birkaç kutu hapta

 En çok da bir kırik kalpte

 Siyahlar sizin olsun 

Renkleri bana birakın 

Dağlar denizler kadar büyuk egolarinız sizde kalsin

 Bir küçuk tebessume tav olan kalp bende kalsin 

hayattir biter günün birinde

 Paylaşamadığınız mallar

 mülkler,makamlar sizin olsun

 Biliyorum hepiniz muhteşemsiniz

 Asla dolmaz yeriniz 

Ne kadar ihtişamlı etiketleriniz 

HiÇ olmak bana kalsın

 Agustosu sevmem ben 

 Sarı yaz derim adına 

Koyu kahverengi vedaları animsatır

 Gitmektir 

Ağustos biraz 

Bitmektir

 Vedalari sevmem ben