HANİ SAVAŞTA HER ŞEY MÜBAHTI

şimdi elimde senin el yazın

'canıım' yazan güzel el yazın

şeytandan günahkar,meleklerden masumduk

bir gece yarısı hatırlar mısın bir parkta oturduk

cinlerden korkacak kadar çocuktuk.

şimdi günah nedir diyorum kendi kendime

günah yalan söylemek mi,hani savaşta herşey mübahtı??

şimdi elimde baş başa bir resmimiz 

arka fonda ''sen giderken''hala çalıyor

aylar oldu susmadı bu ses kulaklarımda

ölmek  nedir

bilir misin

nefesinin kesilmesi sanırdım

çok kesildi aylardır

nefesssiz kaldım,gözlerim kurudu ağlamaktan

ciğerim tıkandı..
zaten iyi değildim 

bilirsin.

şimdi ölmek nedir öğrendim

dur sana da anlatayım

ölmek en özel sözlerini 

birinin silah olarak saklamasıymış

biri dese bunu delilik derdim.vallahi buymuş ölmek

savaşta herşey mübah derler

benim yalanım günah oldu

senin ki mübah.....

savaşlarım bitti artık

şimdilerde tek savaşım kendimle

senin istediğin gibi olmaya çalışan benle...

şimdi ellerimde senden kalan beyaz orkide

ne tezat bu hayat

ben canımdan olurken o canlandı şuara

ellerimde senin bana bıraktıkların

kendimin artıkları.......

         AYNALAR

aynalar sadece cisim göstermez

manayı da gösterir

mesela gözlerinin içine bakabiliyor musun  aynada

korkmadan,

pişmanlık duymadan,

vicdanın rahat,

suçluluk hissetmeden?

kendine en büyük düşman yine sensin  unutma

önce kabul etmelisin yanlışlarını

içindeki hesaplaşmaları bitir aynaya bakarken

kılıçları çek

benliğin yara alsın ama inkar da etmesin yanlışını

çünkü hiçbir şey yok sayılınca yok olmuyor

hesaplarını kapat kendinle

sonra yine bak gözlerinin içine

bana olamadın ama kendine adil ol

yaralarını sar

ve tut bir elinle öbür elini

''seni affettim'' de

bitir içindeki kavgayı

ve herkesle olan kavganı.

hayat uzun değil inan

kavgalara ayıracak kadar......

sol yanımda bir bebek öldü.
aylarca taşıdım içimde
çürüdü.çürüdü
zehirledi
ben yine taşıdım içimde
.....
zehrin şerbet dedim
sen misin beni zehirleyen başım üstüne dedim
azgın yaralar açıldı içimde
kanadı ,kanadı,kanadı....
senin erkanın,senin yolun
bana ölüm ise de başım üstüne dedim.
....
sol yanımda bir bebek öldü
o çürüdükçe sevgim büyüdü
vazgeçilmez bir parçam oldu çürüyen yanım
alma doktor onu benden
o yok ise ben olsam ne fayda dedim
...
sol yanımda bir bebek öldü
acılar çektim ,büyük acılar..aldırmadım.
ölüyle ölünmez mi demişler
yalan
inanma sen onlara
her ölümde ölürsün sen de biraz
her vedada sen de eksilirsin
ölümün kötü olduğunu kim söyledi hem
her ölüm bir veda değil
..
sol yanımda bir bebek bir ben öldü......

                 HAYAT

Gitmek ne ki 

İnsan bir olduğu bedenden ne kadar uzağa gidebilir ki.

Sen bana git de

Ben ruhunda saklanayım.

Görme

İşitme

Susar beklerim orada...

Bir gün gelir 

Sıyrıldığında dünyalıklardan 

Ruhuna ayna tuttuğunda 

Bulursun belki beni yine orada

Kim bilir...

Hayat.

BEKLERİM

     

küçük bir kızın bayramı beklemesi  gibi bekledim seni

al al  çiçekli fistanını giyip,

 bir bayram şekerini dünyaya değişmez haliyle bekledim 

tahta bir kapı vardı önümde 

kapının aralığından gözetledim zamanı

geçsin istedim

sana doğru aksın istedim zaman 

senli günlere...

kırık tahta kapıdan karanlık sızdı içime

küçük kızın elleri buruştu,yüreği buruştu karanlıktan

oysa sen varken güneş pırıl pırıldı 

sıcacık bir yazdı...

büyük,tahta kapının ardında  durdum

bekledim...

hayır bekleyince uzamıyor zaman
gelmeyeceğini bilince uzuyor...

al al çiçekli fistanımı yaktım içimin közünde

dualarımı yaktım 

hayra çıkan rüyalarımı...

her şey yandı seni beklerken

ama o tahta kapıyı yakmadım daha

ardına geçip tahtaların ardından karanlık sızsa da bakarım,yine beklerim...................

                           Eksik 

belki bir doğru eksikti geçmişte söylenmiş bir yalanın itirafı

belki bir bakış eksikti içinde sevgi olan

eksik vardı çok ,çok eksik

eksikler olmasa insan kendine yapar mı bunu.

ruhunu ateşe verir mi bilerek

ateş bile güzel gelirdi aslında 

sonsuza dek yansaydı

oysa o bile eksik..

bir şehrin olmalı benim şehrim dediğin

ait olmalısın oraya

annen baban kadar şarttı bu aslında

birine ait olmak kadar bir şehre ait olmak da.

eksik vardı çok,çok eksik

ait değildin hiçbir yere

ve hiç kimseye

bir mezara ait olan bir ölü kadar olamadın

eksikti çok ,çok eksik.

şimdi sana kaybolan yıllarını verseler 

o yıllarda kaybolursun

eksikler seni de eksiltir

doğrular içinde bir yanlış olursun

gerçekler içinde bir yalan

sözler,yeminler,gözyaşları hepsi anlarsın ki yalan

yalan yaşadığın her doğru

eksik vardı çok,çok eksik 

yaşamın kendisi eksik....

                           mualla 8 haziran2014

     Kabus

karanlıktı her yer

her an gelecekti sanki kötü haber

bir çığlık  ki öyle derinden öyle sessiz

yırtıyor etrafı bu sessiz çığlık..

dipsiz bir uçurumun kenarında annem

ellerinde sevdiği insanlar ,

o bırakıyor bir anda sevdiği elleri

atıyor kendini boşluğa.

dayanamam diyorum bu acıya, nasıl dayanırım?

çığlık çığlığa susuyorum

ellerini tutarken sevdiğin

neden atlar  insan uçurumdan?

bunca yalnız varken bu dünyada..

ve senin diyorum anne

ellerinde sevgi varken

neden atladın uçurumdan?

bu acıya dayanırmıyım  diye  mi merak ettin,

kızım güçlü müdür diye mi merak ettin?

neden acıyla sınadın beni

acıyla sınanmaktan bıktım anne..

güçlü değilim tamam ,bak itiraf ediyorum,

beni artık acıyla sınama ...

kabuslarla sınanmaktan bıktım anne...