Sıla-i rahim

genlerimize dantel gibi işlenmişti hasret
yüzyıllardır,nesilden nesile,
sandıklarımızda çeyizdi.
beşikte ninnimiz bile hasret türküleriydi,
bu duvarı bu nem yıkmaz sanırdık
hasret bize işlemez sanırdık
o coğrafyadan diğer coğrafyaya göç eden
atalarımızdan mirastı sıla hasreti
ve bir zaman sonra
sılayla gurbeti karıştıran çocuklardık...
vurmaz sandığın anda vururmuş meğer
en büyük dalgalar,
alıştım dediğinde sızlarmış en derin acılar
sıla-i rahimde öğrendim......

Rüzgar

rüzgar serin serin yüzüne vurduğunda 

o nasıl acaba diye için sızlamıyorsa,

gözlerin uzaklara dalıp gittiğinde

ah keşke  burada olsa demiyorsa

içindeki ses,

acı bir türkünün ezgisinde kaybolduğunda

ona tutunmak istemiyorsan,

her şiir sana yazılmış gibi gelmiyorsa

şiirden,türküden medet ummuyorsan

ruhunu bırak gitsin

 boşa hapsetme o vücuda.........

kesişen yollar

dünyanın birbirine en yabancı kelimeleri sen ve benden
biz olmuyorsa
yaptıklarımızdan değil de
yapamayacaklarımızdan,
olduğumuzdan değil de
olamayacaklardan korkuyorsak,
elimize aldığımız her şeyin toprak bir testi gibi
kırılıp döküleceğinden
paramparça olacağından bunca eminsek
kesişen yolları kesme zamanıdır....

bir delinin anatomisi

aslında sen bile bilmiyorsun 

çoktan delirdin

kafandaki sesi bir türlü susturamıyorsun 

öyle gürültülü ki o ses yanından tren geçse duymuyorsun

yumruklarını sıkıyorsun sürekli

hep bir kavgadasın

hep bir yenilgide

...

aslinda çoktan delirdin 

sen bile bilmiyorsun

bazen bir arabanın camını indiresin geliyor tek yumrukla

bazen trafiğin tam ortasında durup 

gökyüzünü seyredesin geliyor

ölümden öte köy yok diyerek
...
içini acıtan türküleri dinliyorsun 

geçmişle yaşıyorsun

yarana tuz basıyor,

yaran kapanmasın istiyorsun

ateşe uçuşan pervaneler gibi

aşkı yanmakta buluyorsun

aslında çoktan delirdin..........

Pencere

bazen bir pencere ister insan

dünyasından başka bir dünyaya açılan

belki bir nefes aralığı kadar küçük

belki içeriye sadece minik bir ışık
................

bazen pencereler bulutlara açılmaz
dağlara,duvarlara,kara tünellere çıkar
o vakit pes etme

kır duvarları,
yık aşılmaz denen dağları
bulutlara ulaşan pencereler açıncaya dek

hani belki bir gün olur da sen de özgür olursun
pes etme...
yaşamak için
nefes almak için
sonra yine

sonra yine

pencereler bulutlara çıkıncaya dek................

Kavak Sesleri

kavak sesleri gibi hem çok hem yoksun

hiç duydun mu kavak seslerini

uğultu yaparlar 

durur dinlersin yokturlar.

hiçbir şey bitmiyor  her şey değişiyor

bedenin ölünce toprakta bir çiçek oluyor

ellerin,yüzün toprağın bir parçası oluyor

ruhun sonsuzluk boşluğunda uçup duruyor

ya aşk?

her aşk bir çember

zaman geçtikçe çember daralıyor 

ama yok olmuyor

uzayda bir tatlı seda olarak asılı kalıyor..

hiçbir şey bitmiyor her şey dönüşüyor

bazen aşk nefrete

bazen nefret aşka.

kavak sesleri gibisin 

hem uğulduyorsun sürekli beynimde

hem hiçsin artık ömrümde...........

ÖLÜM

kar yağdı  hava gittikçe soğuyor
ölüm kadar soğuk olur buralarda havalar
ölümden korkuturlar ya hep.korkma.
toprak sıcaktır ısıtır ölüleri
toprağa girene kadar üşür ölüler
toprak ana aldı mı kollarına şefkatle
bir çiçeğin tohumu olursun belki,
belki bir ağacın kökü.
belki  kara delikte sonsuzluğa uçuyordur ölünce
vücudun ve ruhun
velhasıl ölüm o kadar korkunç değildir
sol yanı yaşarken çürüyenlere göre
........................
.....................