çay

bir bardak çayın içinde

 boğulur bazen insan

gidecek yeri yoksa

gitmiş gitmiş de 

hep kapılardan dönmüşse,

gemilerine liman bulamamışsa sığınacak

tüm fırtınalarda 

kaldıysa karanlık denizlerin tam ortasında

kolay çöker dibe bu çay

kolay boğar bir kaşık şekerli su ,
kolay biter şiirin,sözün.....

antidepresan şiiri

denizin tam ortasında kalmışım da
yüzme bilmiyorum gibi,
elimi uzatsam yılanlara yem olacakmışım gibi,
umut uzun yıllar önce kaçırılmış bir gemi gibi
ne yana dönsem
bensiz daha iyi olacak
bir dünya gibi
herkes tamam da
her şey yerli yerinde
bir ben fazlayım gibi,
hangi camı açsam
üstüme üstüme gelen
karanlık eller var gibi,
hayır yalan söylemeyeceğim
iyi değilim
bu antidepresan gecelerinde
su bile ,
sen bile acı, zehir gibi.

Baharı Doğuran Kadın

inanmak gerek yaşamak için yalana yalan olduğunu bile bile kanmak gerek bazen mutsuz biten masallarda baş karakter olmalı hem de gönüllü olarak bazen ... Vakit gaspı olduğunu bile bile Yarı yolda döneceğin bir yolculuğa Bilet almak gerek bazen Hem de cebindeki son parayla
başını kaldırıp güneşe baktı belli ki henüz düşmemişti cemre toprağa Baharı doğurmak kolay değil dedi Bazen doğum ölümdü toprak anaya...

Kadın

bir şehri sırtına almıştı kadın
gittiği her yere onu taşıyordu
ruhunu hapsettiği şehre
şimdi uzaktan baktı
bunca uzaktan daha net göründü
gri şehri
inkar iyi bir unutma yöntemi olmamıştı hiçbir zaman
ellerinde anılar
bırakabilse  atabilseydi ya ellerinden
ne çok hafiflerdi dünya
unutabilmek  ödülüydü bu dünyanın kimse bilmiyordu
yaşlanmadan ihtiyarlamak istiyordu
unutmak
yüzleşmelerden kurtulmak
dinlediği her yanık türküde
eski yaralarını kanatmamak
yüreğinin tam ortasına saplanan
yıllardır yüreğine yuva kuran paslı bıçağı
çıkarmak
parça parça dökülen gönlünün yıkıntılarının altında kalmamak
aşk için onurundan olmamak
nefes almak değil yaşamak
kimseyi kendinden çok sevmemek
istedi kadın
gidememekten bıkmıştı
ömrünün bu son deminde
kendine gelmek istedi artık kadın.........

................

Ben küçükken en çok yıldızları severdim Bilirdim çoğunun isimlerini olmadı kendim isim verirdim. Ben küçükken gökyüzü daha büyüktü ,daha yakındı yıldızlar Ulaşmak zor değildi sevdiklerime İnsanlar tek tip değildi Ben küçükken Sevmek ,hayal kurmak zor değildi....

yama

yazıp yazıp sildi kadın ona dair yazdığı tüm tümceleri
gereksiz fazla derindi
bunca yüzeysellik içinde
boğulmaya ne gerek vardı
kendi karanlık deryasında
......
doğru ya herkes herkese öylesindeydi artık
hep unutuyordu bunu
kimse ciddiye almıyordu bu zamanda  sevdalıkları
kimse türkü yakmıyordu artık
acı çekmiyordu kimse  bir anı uğruna
bunca yanlış içinde yama gibi duruyordu onun doğrusu
..........

Aralık

bir aralık daha geçer ömrümüzden
kapı aralığından bakan beyaz bir kedi gibi
usulca,soğuk,ürkek....
sen şimdi mevsimlerle de kavga edersin
kar tanesine bile ak değil kara dersin
ne kadar çamur topladıysan zihnine
küfür küfür dökersin....

bir Aralık daha geçer ömrümüzden
belki de bu sonuncu bilmeden
savaşla ısıtırım sanıyorken gönlünü
işte hep böyle arafta kalacaksın
yaşadığın acı henüz provası kendine diktiğin keder gömleğinin
izlemek gerek bazen hayatı
dahil değilmiş gibi
hiç olmamış gibi
yüksek bir yere çıkıp izliyorum
bir Aralık daha geçecek tam ortandan
deler gibi.....