Geriye Kalan

yalanlarından bıktım
gidip gidip
yine kara gelişinden
aklayamamandan dünyanı
bıktım.
ben de seni sevmemeyi
tercih ettim.

emek verdiğim bir kalbi
hiç tanımamış olmayı
tercih ettim
evet haklısın
hiç de kolay değildi
resimlerle avunmak,
gülüşünü özlememiş farzetmek
unutmak için direnmek,
hayatın neresindeyim
bilmemek,
dinlediğin her şarkıda
bir yalanını hatırlamak.
iyi duygular bırakmalı insanlar
geriye,
öldükten ya da gittikten sonra.
bırakmadın.
işte tam da bu yüzden
seni sevmemeyi tercih ettim....

Sanrı

orkide bir mantar çeşididir de sen çiçek sanırsın
hayat yanılgılarla doludur
insanlar gölge misali
bugün varsın da ,yarın hiç olmamış gibi.
yalan dünyayı bile gerçek sanırsın.......
 bazı şiirler vedadır ,el sallamaktır gidene,
yoluna su atmaktır
sen merhaba sanırsın....

çay

bir bardak çayın içinde

 boğulur bazen insan

gidecek yeri yoksa

gitmiş gitmiş de 

hep kapılardan dönmüşse,

gemilerine liman bulamamışsa sığınacak

tüm fırtınalarda 

kaldıysa karanlık denizlerin tam ortasında

kolay çöker dibe bu çay

kolay boğar bir kaşık şekerli su ,
kolay biter şiirin,sözün.....

antidepresan şiiri

denizin tam ortasında kalmışım da
yüzme bilmiyorum gibi,
elimi uzatsam yılanlara yem olacakmışım gibi,
umut uzun yıllar önce kaçırılmış bir gemi gibi
ne yana dönsem
bensiz daha iyi olacak
bir dünya gibi
herkes tamam da
her şey yerli yerinde
bir ben fazlayım gibi,
hangi camı açsam
üstüme üstüme gelen
karanlık eller var gibi,
hayır yalan söylemeyeceğim
iyi değilim
bu antidepresan gecelerinde
su bile ,
sen bile acı, zehir gibi.

Baharı Doğuran Kadın

inanmak gerek yaşamak için yalana yalan olduğunu bile bile kanmak gerek bazen mutsuz biten masallarda baş karakter olmalı hem de gönüllü olarak bazen ... Vakit gaspı olduğunu bile bile Yarı yolda döneceğin bir yolculuğa Bilet almak gerek bazen Hem de cebindeki son parayla
başını kaldırıp güneşe baktı belli ki henüz düşmemişti cemre toprağa Baharı doğurmak kolay değil dedi Bazen doğum ölümdü toprak anaya...

Kadın

bir şehri sırtına almıştı kadın
gittiği her yere onu taşıyordu
ruhunu hapsettiği şehre
şimdi uzaktan baktı
bunca uzaktan daha net göründü
gri şehri
inkar iyi bir unutma yöntemi olmamıştı hiçbir zaman
ellerinde anılar
bırakabilse  atabilseydi ya ellerinden
ne çok hafiflerdi dünya
unutabilmek  ödülüydü bu dünyanın kimse bilmiyordu
yaşlanmadan ihtiyarlamak istiyordu
unutmak
yüzleşmelerden kurtulmak
dinlediği her yanık türküde
eski yaralarını kanatmamak
yüreğinin tam ortasına saplanan
yıllardır yüreğine yuva kuran paslı bıçağı
çıkarmak
parça parça dökülen gönlünün yıkıntılarının altında kalmamak
aşk için onurundan olmamak
nefes almak değil yaşamak
kimseyi kendinden çok sevmemek
istedi kadın
gidememekten bıkmıştı
ömrünün bu son deminde
kendine gelmek istedi artık kadın.........

................

Ben küçükken en çok yıldızları severdim Bilirdim çoğunun isimlerini olmadı kendim isim verirdim. Ben küçükken gökyüzü daha büyüktü ,daha yakındı yıldızlar Ulaşmak zor değildi sevdiklerime İnsanlar tek tip değildi Ben küçükken Sevmek ,hayal kurmak zor değildi....