küçük insan

elimde gri bir ip
ve paslı bir iğne
boşluğu dikiyorum
yanılgılarını,ihanetlerini
zifir kara ruhunu.
susa susa
bağırıyorum
susmasam katil olacağım çünkü
ne kadar alçalabilir insan izliyorum
elimde bir iğne
silahım iğnem
boşluklar büyüdükçe içinde
paslı iğnemi batırıyorum kalbine
acı çekecek
yalnız kalacaksın
küçük insan
sabahın karanlığında
durduramayacaksın gözyaşlarını
bir kaya gibi oturacak yüreğininin tam ortasına
hasret
geri dönülmez bir yolun tam ortasında,
uçurumlardan uçurum beğenecek
kara ruhundan sen bile tiksinirken
bir kalp krizinin acılı anında
pişman olacaksın  küçük insan.

Yorulur

sustuğun yerden çıkacak dertler ortaya
beklemeler yorulunca
yolcular da kaybolacak
kavuşmalar da
yollarda asfaltlar eriyecek
hasretimin ateşiyle
yol yorulur bazen...
sevgim cennetimdi
yeşil ormanlarım,derin mavi denizimdi
ama insan yorulur
gidememekten,
beklemekten,
sakinleşmekten,
sessizlikten
acıta acıta canını
kapıları yalnızlığa açmaktan
insan yorulur bazen.
erken gelen sonbahardan,
yapraklarını genç yaşta kaybeden
ağaç yorulur bazen.....

kadın

hayatta en zor şey
varlığına alıştığın bir insanın
artık olmaması dedi kadın
ölümle ya da ayrılıkla.
artık o yok demek
en kötüsü dedi
varlığında her şey güzelmiş gibi
beynin sana hep güzel
anılar getirir gözünün önüne
acı çekmeyi sever gibi,
hiç gitmemiş gibi
terliği ,hırkası burada
onu bekliyor gibi
sanki arkasından
gözlerim kızarana ,
ciğerim kopana dek
ağlamamışım gibi,
bitmeyi,gitmeyi,ölmeyi asla öğrenmeyecek gibi
hep var gibi
en kötüsü kabullenmeyi bilmemek dedi kadın
bir şizofreniye umut vermek gibi
artık o'nun olmadığını öğret bana dedi kadın...

zaman hırsızları

bazı şiirler yarım kalmalı
fazla uzatmadan acıyı
sözcükleri kasmadan
kalbi daha çok yormadan
eksik kalmalı bazen bazı şeyler
fazlalıkları atmalı mesela hayatından
fazla eşyaları,fazla dostları
ki zaten o da gitmek istiyordur ki
yol göstermeli
gitmek isteyen tüm zaman hırsızlarına
çaldırmamalı tek bir anını bile
pembe görünen grilere
bazı şiirler yarım kalmalı
yolun sonu hüsransa
yarı yoldan dönmeli
hem de gururla
göç vakti gelen kumrular gibi
terki diyar etmeli
yalancı mevsimleri
bazı sevgiler yarım kalmalı.

Çocukluğum

bakkaldan alınan akide şekeri lazım bana
kırmızı beyaz renkte
içinde galaksiler olan
ışıklar sönmeli odada ,
bir soba yanmalı
ışığı vurmalı tavana anne
dans eden bir mum misali
odun ,biraz da kömür kokusu olmalı
huzurun kokusunu özledim anne
ben hastalansam
sen yine nane limon kaynatsan
başımın ağrısını nazar duan geçirse
her şey çok basit olsa
karmaşıklıklara aklım yetmese
ben yine senin masum meleğin olsam
ne aşkı tanısam ne maşuğu
korktuğumda yorganın içine saklanınca
korkularım geçse,
bir yerim acıdığında
sen öpsen de iyileşse,
tek kayboluşum aşağı sokakta olsa
kendi içimde kaybolup bulunamayan olmasam
beni yine korusan anne
tüm kötülüklerden
bana  çocukluğum lazım anne
ben büyümeyi sevmedim
beni yine doğursan anne...

Ben Öldükten Sonra

https://www.youtube.com/watch?v=e0YAkto6qcM

ben şimdi düşsem balkondan
sonsuzluğa uçsam
yolda sigara içerek geçen kadın
yine sigarasını içip
küçük köpeğini gezdirmeye devam edecek
yağmur yine yağacak bu güzel şehre
.......
bıraksam kendimi Haliç'in serin sularına
o kalabalık metro köprüsünden atlasam
kirli marmara denizine gömülsem
denizin içindeki balıklar yüzmeye devam edecek
karşıdan karşıya geçen vapurlar
martılarla yarışmaya devam edecek
vapurun içindeki terk edilmiş kadın

kulaklığından acıklı türküler dinleyerek
vapurdan inince belki bir rakı içip
kahrolmaya devam edecek
......
gece yatmadan evvel uyku haplarımı
onar yirmişer içip
uzun bir uykuyu dalsam
sonsuzluğa dek kapatsam gözlerimi
sen yine bugün değil belki ama yarın
birilerine yalan söylemeye devam edeceksin
hem de hararetli hararetli
herkesten çok sen inanacaksın yalanlarına
hayat devam ediyor diyerek
sahte bir gülücük bile yerleştireceksin
o çok sevdiğim,gamzeli yanağının ortasına
nitekim
ben ölünce herkes yaşayacak vesselam
hem de huzurla......

Figan

sis inmiş şehre
soğuk ,karanlık bir gece
gökyüzünde ay da yok ay ayy.....
kul sıkışmayınca hızır yetişmezmiş
dardayım ya hızır
yetiş
ayy ayy.....


duygularıma kramp girdi
içimde ne kadar ben varsa
hepsi delirdi
ne gidebildim
ne kalabildim
araftaki ruhlar gibi
köprünün ortasında
kaldım ayy ayyy.....

her yan sis,karanlık
adım atacak
ciğerim kalmadı
ne desem kar etmedi
bende sana yetecek hal kalmadı
figanımı bin kat el duydu
sen kör,sağır
duyma
artık gerek kalmadı
ayy ayyy...............