KADER

tesadüf yoktur kader vardır
eğer güle yağmur değerse
haktan bir emir vardır
milyonlarca yol var yeryüzünde
hepsi ayrı bir dünyaya çıkan
eğer yolların kesişiyorsa bunu
bir çizen vardır

......
gönül gönle düşerse
cennet
gönül gönülden ayrı düşerse
tevekkül et
bunda da bir hayır vardır
ne sen çizebilirsin kesişen yolları
ne ben
hak verir hak alır
sabret

......
şuan gül istiyorsun
oysa daha dün senindi
gülbahçesi
gülü diken sandın
göremedin
alları,pembeleri,tomurcuk gülleri
bir fırtına geldi
gül çamura battı
çürüdü
ne eskisi gibi kokabilir artık
ne alı kaldı ,ne pembesi
haktan de
ve unut.
solmaz sandığın nice gül
çoktan olmuş kül..

...........

haberin var mı

artık sen nasılsın biliyor musun
tesadüfen yolda yan yana yürüdüğüm bir insan kadar yakın,
herhangi biri kadar uzak,
haberin var mı
zaman anıları da
varlığını alıp götürüyor
kalan kırıntılarla da yabancı yapıyor
haberin var mı
arada anıyorum hala
o yaralarımı
sende kalan bir yanım var
haberin var mı
çocuk yanımı ver geri,
bahar sevinçlerimi .
pirleri kıskandıran sabrımı....


geriye bıraktığın enkaz
elbet bir gün kalkar ayağa
olmadı yeni bir ben yaparım kendimden
kendimi doğrurum yine yeniden
sense sürekli öleceksin
en mutlu anlarında bile
vicdanı çürüyen yaşayamaz ki
haberin var mı?..........

Selam Olsun

kırın bütün bardakları,

bütün aynaları bu gece

aya söyleyin saklansın dağların ardına

ışıklara düşmanım bu gece

bahara söyleyin vakti değil şimdi pembelerin alların

griye boyayın tüm dünyayı 

renklere düşmanım bu gece..........................................................

.................................

iyi niyetlerimin aptallık sayıldığı bu dünyada

öfkem sana değil dostum

şu tüm kemikleri kırılası umutlarıma

kırın kırabildiğiniz kadar

kendime düşmanım bu gece

..................

bir türkünün ezgisinde kaybedin beni

erken yaşta ölen şairlerin acıklı şiirlerine gömün ......

renkli şiirlere düşmanım bu gece.....

gidemedim diye kızmıştın bir defasında bana 

kalamamıştım da oysa

bela bir şeyim ben kendime

beni benden kurtarın bu gece.............

.............

dünlerimi alabilirsin elimden

yarınlarımı asla
günahım yağlı ilmek gibi  boynuna

kırıla kırıla güçlenen ağaç 

acıya güler de geçer

öfkemi de nefretimi de

hüznümü de

alıp düne fırlattım bu gece

ah almadım

aldatmadım

günah defterim boş

bir gün gelir fotoğraflarda bile görünmez olursun

kırdığım her aynada ben daha da netleştim

sense siliniyorsun

zamanla açtığın yaradan yeni bir hayat doğacak

o zaman adını bile hatırlamayacağım

kaybedenlere selam olsun bu gece...................

Gölgeler

geceleri gölgeleri kovalıyorsun

aynadan ,duvara,duvardan tavana,

tavandan yüzüne ,sözüne

siyah gölgeler

sana senden yakınlar.....

gözünün önündeler

gözlerini kapatsan da oradalar

saat sabahın yedisi  sen hala uyuyamıyorsun

gidemezsin

kaçamazsın

kendinden kaçabilir mi insan

gölgeler peşindeler

Cennet

kulağının dibinde bir çığlık

dağları yıkar

sen duymuyorsun.

bir hayat almışsın ellerine

tanrı misali oynuyorsun

tanrılar da yanar 

bilmiyorsun....

mezhebinde kin var

dininde düşmanlık

o kalp en çok seni yıkar

bilmiyorsun....

türküler yakardın bir zaman

aşka dair

şimdi aşkı yakıyorsun 

külünü rüzgarlar savuruyor

gri bir bozkıra

görmüyorsun...

kalbin gözlerinden kör

hissiz

felç  olmuş kalbin

kaskatı kesilmiş vicdanın

çoktan ölmüş

her ölümden sonra hayat yok

bilmiyorsun...

cennet beraber gülebilmekti,

az bilinen bir şarkıyı beraber söyleyebilmekti

sevebilmekti biri için tüm dünyayı

felç olana kadar kalbin.

cennete iki kez gidilmez dostum

bilmiyorsun.....

Köpek Sesleri

karanlık
zifir karanlık
uzakta bağıran köpek sesleri
soğuk
karanlık
tüm çıkışlar kapalı
tüm kapılar kilitli
soğuk
karanlık
elim ermiyor hiçbir ışığa
küçük bir aleve sığınıp kaçmaya
bir mum yakmaya
....
karanlık
umut zincirli
kıracak gücüm yok
karanlık
köpek sesleri
dikenler var gül yok
güle çamur yağdı
gül gülemez bundan beri
kanıyor iyi niyetleri
karanlık
köpek sesleri
çıkış yok
karanlık.................

.......................

akşam ezanından korkardı,daha sıkı tutardı akşam ezanı okurken annesinin elini.daha o zaman yüreğine kazınmıştı sevdiklerini kaybetme korkusu.sonrası bir ömre yayılacaktı o korku.yıllar sonra da çocukluğunu hatırlamaktan korkan bir yetişkin olacaktı ;sahi yetişkin neydi yetişmek,neye yetişebilirdi ki insan yetişmek isteyip de ,hangimiz yetişmiştik ki peşinde koştuklarımıza;köktü çocukluk,çocukluğunda arıza varsa kök yetişir miydi ,büyüse de içten içe çürümez miydi?

............................