7 Şubat 2015 Cumartesi

LABİRENT

..........annemin beni uğurlarken ki bükük boynu gibi bükük umudumun dalı
ne kırıldı öldü , ne yeşerdi.
eğri kaldı
bir şeyler hep yarım kaldı......

bir labirentti hayatımız
ne çıkışı bulmak kolaydı
ne girişi 
yollar yaptık kendimize
 belki biraz ırak
belki biraz sapa ama hep umuda...
çıkışa az kala
kesti yolumuzu zebaniler
labirentte kaldı umutlar ,
ışığa  yolculuk yolculuk yarım kaldı.........
her şey bir yalan olarak kaldı...........




 Kumrularin sesleri kesildi  Yaz günleri gibi günaydın demiyorlar bana artık. Olsun . Iyi olsunlar da Varsın başka gökyüzü altında yaşasinla...