...........

bayrama bayramlıkla gidilir ağa
mezara duayla
sen yol bilmez misin ki
güle kül ile gidersin
yolu da
yolcuyu da ziyan edersin.........

böyle buyurdu sarhoş

artık yağmuruna,karına
kurağına,sıcağına
yok bir sözüm
dünya
ne kadar börtü böcek varsa ayaklarımın altında ezeceğim
eğer güç ezmekteyse
can demeyip,canan demeyip
kuru yapraklar gibi ezeceğim
varsın yaprak düşünsün.
varsın ezmek beni de tanrısallaştırsın
öyle ya tanrı sadece yaradan değil
canı candan alan da tanrı
toprağa sürgün edip çürüten de tanrı
böyle buyurdu sarhoşş........


her kadın tanrıdır zaten biraz
denizler mi kurudu,
atmosfer mi delindi falan
umurumda değil,
benden sonra tufan........


riyanın  kol gezdiği
yaşamın sürekli ölümle tehdit ettiği
diğer gezegenlerden güzelim diye
böbürlenen gezegen
kibir en lanetli günah biliyor musun?
bu hayatta her şey geçici
güzellik de,aşk da ,sevgi de
hiçbir şeyine güvenme dünya
böyle buyurdu sarhoşş..................
...............

iğne oyası yüzük

iğne oyasından karanfil bir yüzüktü onların yüzüğü

aşk iğne oyası kadar inceydi çünkü

incelik isterdi,

gözünü kör ederdi insanın...

karanfil kadar çabuk solardı 

aşıklar aşığını görmezse

......

iğne oyasından yüzüğü 

sakladı adam yüzyıllar boyunca 

eski bir sandıkta

gözyaşlarıyla...

.....

iğne oyasından karanfil yüzüğü

sakladı kadın

bir an bile çıkarmadan söz parmağında

sözdü çünkü aşk

evrene verilmiş 

sözlerin en büyülüsüydü

................

çok öldük bu yıl

hava soğuk
zemheri..
çok öldük bu yıl
ölüler mi soğuttu ki havayı?
içimiz hep bir morg
ölüler çığlık çığlığa
kim susturabilir bu sesi
bir ses ki
göğü deler bu ahlar
ciğeri  deler....
yer utanır aldığına bu genç ölüleri
duyulur gezegenin öte yanından
ölülerin kendilerine yaktığı ağıtlar....
ahlar kara bulutlar olmuş üzerimizde
bir gün zifir bir yağmur olup yağacak ....
neden diyor ölüler
neden
hiçbir şey yapmadınız
neden sustunuz
biz ölürken siz uyudunuz?
neden adımızı bile anmadınız
biz sizin için ölürken...
dışarsı zemheri
yüreğimizde yangın
çok öldük bu yıl
kalkmadı henüz cesedimiz yeryüzünden
ahlar adresini bulana dek kalkmayacak.....

Şiire Sürgün

bir şiire sürgün ettim kendimi
hayatımdaki tüm devrik mutlulukları
devrik cümlelere hapsettim
buzlu dağlara ekilmiş
kuruyacağı baştan belli bir zeytin ağacıydı umutlarım
kaderi sürgündü........

hayat hizadan çıkardıkça
ben de sözcükleri hizaya getirdim
bazen  askerlerimdi sözcükler
bazen gerillalarım
savaştılar hep birbiriyle
her savaş gibi
kazanan hiç olmadı
bir şiire sürgün ettim
sardunyaları,zeytin ağacı kokusunu,
eski bir mezarlıkta kuru otlar arasında kaybolmuş
adsız bir mezar taşını
yüzünü hiç görmediğim
sadece rüyalarımda konuşan o gölgeyi
bir şiire hapsettim
sarı bir takvim yaprağını ki üzerinde el yazın vardı
ne kadar değersiz /ne kadar değerli....
bir şiire hapsettim tüm ikilemleri
aşk vazgeçişti
her roman ,her şiir böyle derdi
vazgeçemedim.
bir şiire hapsettim.....................

Gonca Gül

kıymayın gonca güllerimize

o daha açacak

dünyayı görecek

dikeni olmayan bir gül o daha 

size ne zararı var,

dünyayı bilmez,

kötülüklerinizi  görmez,

hayalleri var

büyüyünce güllerin en güzeli olacak,

aşık olacak

daha aşk ne bilmiyor

ama öğrenecek

mavi gökyüzünün altında

kırmızı ,pembe ,beyaz renk renk açacak 

dünyayı güzelleştirecek 

görenler ona hayran kalacak

/tı.......

olamadı

yaktınız güllerimizi

ya yakıyorsunuz ya solduruyorsunuz

ne istiyorsunuz gonca güllerimizden?

gonca gül yanar mı?

 gonca güle yanmak yakışır mı?

yanan her gonca gül bizi de yakmaz mı?.

...................

...........................Adana'da yitirdiğimiz kızlarımıza.....

Ezrail

uzun süredir ayağında artık kangrene dönen yarayla çebelleşiyordu.fakat yine de dilinden toprağının türküleri eksik olmazdı.Rumeli türküleri onun için en iyi antidepresandı .mahalledeki yaşıtları birer birer ölüyordu.''sıra sana geldi Ali aga'' diyorlardı.''yok be mori  benim bir şeyim yok ki,şekerim yok,tansiyonum yok te bu yaradır sadece,ezrail bana gelmez daha'' derdi.

ummadığın taş hep baş yararmış o misal,ezrail mahalleye gelmişti bi kere.görevini yapacaktı.bir gün yine yataktan zar zor kalkmış,bahçede tahta bir sandalyede güneşe karşı oturmuş türküsünü mırıldanıyordu uzaklara bakarak.................

bitola moj roden kraj
jas te sakam od srce znaj
bitola moj roden kraj
jas te sakam za tebe peam..........(bitola güzel memleketim,seni bütün kalbimle seviyorum,bitola güzel memleketim  seni seviyorum sana şarkı söylüyorum)

iyi ki türküler vardı,iyi ki bunca büyük acılar ,hasretler çekerken onu hala gülümsetebilen ezgiler vardı.doktor ayağını kesmek zorundayız Ali amca yoksa bu ayak daha fazla götürmez seni bilesin demişti,kestirir miydi daha geçen yıl komşusu sütçü Murtaza 'nın da ayağını kesmişlerdi yara var diye ,sonra bacağını kestiler dedi,ee ne oldu,yine de öldü aynı yıl hem de acıları benden bile fazlaydı,kandırır bu doktorlar mori,ben ayağımı falan kestirmem derdi.fakat bilhassa geceleri ilan var sanki,ilan zehri akıtmış gibi acır bre derdi.çoktu acıları.yaralar hep yardan hediyeydi herkese,ona da yari vatanından hediyeydi,belki o yüzden vazgeçemezdi yarasından.yara kanadıkça acır,acıdıkça yari vatanı gelirdi aklına.yine de inanmazdı bu yaranın onu öldüreceğine.yar sadece yara bırakır öldürmeye kıyamazdı ki.memleketini doğduğu toprakları Manastır Pirlepe'yi bir anlatışı vardı sanardın cenneti anlatır,sanardın ölmüş cenneti görmüş de anlatır.bu sevgi,bu özlem onu bir nebze ayakta tutardı.ya da daha da yaralardı o bilmezdi.............

bir gün ağrıları dayanılmaz bir noktaya geldi,her ne kadar kabul etmese de ezrail galiba onun evine gelmişti,evin tavanın köşelerine baktı,görüyormuş gibi orada birini selamün aleyküm dedi,bu belki bir sanrı belki gerçekten azraille selamlaşmaktı.bilinmez.çocukları vardı yanında hepsiyle helalleşip
ezrail işini yapmadan bir cigara verin de  içeyim mori dedi.idama giden mahkumun son isteğiydi bu.son defa tüttürdü cigarasını ve ölüme inat,ezraile inat son türküsünü mırıldandı ......................