Kuyu

zaman derin kuyular kazıyor hepimize

önce sırlarımızı,günahlarımızı bağırmamız için

sonra bedenlerimizi doğanın koynuna 

bırakmamız için

insana en büyük düşman yine kendisiymiş

olmayacak dualara amin demek 

insanı zamanla delirtirmiş

kaç kuyu kazsak

ne kadar bağırsak o kuyulara

geçmeyecek kendimize öfkemiz

ölüm bile temizlemeyecek günahları

bir daha dünyaya  gelir miyiz bilmem

o zamana kadar arınır mıyız

ve 

yine karşılaşır mıyız

içinde ateşler olan kuyularımıza

birlikte bağırır mıyız????

Kumru

kırıla kırıla kırılacak yerimiz kalmadı usta

büyümeden yaşlanan çocuklardık hepimiz

hep bir hayalimiz vardı iyiliğe,güzelliğe,sevgiye dair

sonu hüsran olan

en güzel şarkısıydık 

yarım kalan dizelerin

nerde görsek tanırdık mutluluğu

o ise bize hep yabancıydı usta

uzak dağlardan el el bakardı bize

mecburiyetten gülümser

mutluluk oyunu oynardık

geceleri yalnız kalınca 

çıkarırdık örtülerin altından acılarımızı

kırık,çıkık,yaralı kalbimiz

kaderini kabullenir

susardı küçük bir kumru gibi usta.

Anılar

 seninle anılar  Temmuz ortasında esen serin yel

yemyeşil kır çiçekli bir vadi

gülmeyi yeni öğrenen

bir bebeğin gülüşü

takvime çivilenmiş tarih

dillere takılan en güzel türkü

kelimelerin en cambazından

en unutulmaz şiirin en güzel dizesi

yüzümde her daim acı bir gülümseme

kalbimde dermansız bir yara

velhasıl en sevdiğim parçam

seninle anılar......

AFORİZMALAR

yaz sarısı kelimelerim

sararmış otlar kadar unutulmuş

bir o kadar tatsız

hep eskide kalmış

hep bin pişman

   

kalanlar kim gidenler kim

hangisi daha yaslı

hangisi daha perişan

peki ya hangisi hayatına

kendi olmadan devam ediyor

birkaç gün önce doğum günümdü

yine yüz yaşıma girdim

asırlık bir çocuk gibi,

mutlu gibi,

ellerinde kırmızı güller gibi

plastik kahkahalarla bin yaşıma daha girdim

konuşmayı özledim seninle

şöyle uzun uzun dedikodu yapmayı mesela

kim olursa olsun birini çekiştirmeyi

türkü dinlemeyi sonra

belki şiir okumayı

özledim biz olmayı.....

şuara çok uzağım kendimden

sen de kilometrelerce

ben diyeyim ışık yılı

daha mı iyi bu ,daha mı kötü bilmiyorum

uzağıma mı ,yakınıma mı gelsem

bilmiyorum

hangisi daha çok yakar canımı bilmiyorum....

yarınlardan olağanüstü güzellikler beklerken

herhangilik geliyor hep

herhangi bir gün,herhangi insanlar

herhangi duygular....

kaç yaz geçti saymadım

iyikilerim olmayalı

oysa keşkeler kirli çamaşırlar gibi 

üstüste leş gibi kokuyor....

HİÇ

  ağlamak kalbin zehirini akıtmakmış

ne çok zehirimiz birikmiş ...

kalp her acıya dayanırmış da

ayrılıklarda hep bir çocuk kadar savunmasız olurmuş

büyük adamları,büyük kadınları oynamakla

büyünmüyormuş.

çocuk adamlar ,çocuk kadınlarmış kalbimiz hep...

bu devirde en çok kendi kendini harcıyormuş insan

kendine doğruyu,güzeli layık görmüyormuş artık

ucuz aşklar,pahalı zamanlarda hiç ediliyormuş

herkesin gözü ulaşamadığında

elindeki altın paslı teneke kadar değersizmiş elindeyken

ölen değil giden sırma saçlı olmuş

her şey hiçlik denizinde hiç olmuş.....

Cellat

 dört elle sarılmazsan,

gitmek için ayağın hep kapıda

gözün her an yolda olursa

yıkılır elbet köprüler

bozulur elbet muhabbetler 

yol uğruna kurban edersin

bugününü

akıtırsın kanını an'ların

acı çeker,gözyaşı döker şimdilerin

cellada kurban sorulmaz

açık olsun kanlı yolun......

Dilenci

ceketimi alır giderim diyen kimse gidemedi

gitmek yolla değil gönülle

kimse bilmedi.

dün dünde kalıyor 

dünkü güneş başka bugünkü başka

bir gün daha yaşlı dünden

her şey başka dünle

herkes başka

kimse düne dönemedi.

köprüler yapıldı

köprüler yıkıldı

bir döngüdür devam etti

ağaçlar bir türlü meyve vermedi

her şey yarım kaldı

her şey eksik

elini uzattığın eller boş döndü

herkes bir dilenciydi

ilgi dilenen

kimse zavallığını görmedi.