Kabus

karanlıktı her yer

her an gelecekti sanki kötü haber

bir çığlık  ki öyle derinden öyle sessiz

yırtıyor etrafı bu sessiz çığlık..

dipsiz bir uçurumun kenarında annem

ellerinde sevdiği insanlar ,

o bırakıyor bir anda sevdiği elleri

atıyor kendini boşluğa.

dayanamam diyorum bu acıya, nasıl dayanırım?

çığlık çığlığa susuyorum

ellerini tutarken sevdiğin

neden atlar  insan uçurumdan?

bunca yalnız varken bu dünyada..

ve senin diyorum anne

ellerinde sevgi varken

neden atladın uçurumdan?

bu acıya dayanırmıyım  diye  mi merak ettin,

kızım güçlü müdür diye mi merak ettin?

neden acıyla sınadın beni

acıyla sınanmaktan bıktım anne..

güçlü değilim tamam ,bak itiraf ediyorum,

beni artık acıyla sınama ...

kabuslarla sınanmaktan bıktım anne...

                    DUVARLAR 

duvarların içinden sesler geliyor

kavga eden insanlar var duvarların içinde

dün mesela sabaha dek sürdü kavgaları

hem çok çok gürültü yapıyor bunlar

susturun bu sesleri

bir gece mesela bir tanesi sabaha dek bağırdı

yalnlış anlaşılmak zor dedi

anladın mı dedi.

herkes kadar günahkarım 

herkes kadar masum

herkes kadar çok yalan söyledim

sonra kimse doğrularıma inanmadı dedi

oysa herkes de bir gri vardır 

beyazım çok diyen en karadır 

masumiyet kalpte olmalı dedi

kimsenin kalemini kırmadım

kimsenin kaleminde gözüm olmadı dedi

şimdi ben en günahkar kul muyum 

yalan kalpleri kirletmez evet biraz grileştirir ama siyah yapmaz dedi

buna da pişmanım bana af çıkmaz mı sizin kanunlardan dedi

ağladı ağladı ve gitti...

sonra başka bir gece diğeri geldi insanlar dedi sıkışmış duvarların içinde

bizim mesela burada çok kalabalıklar dedi

sığmıyoruz artık duvarların içine 

birilerine söyleyin yıksınlar  bu duvarları. azad etsinler bizi dedi

duvarlar arasında olmasın insanlar

duvarlara karşı olsunlar 

arasında kaldığımız her duvar bizleri o kadar eritiyor 

o kadar başkalaştırıyor dedi.

duvarlar size gücüm yeter mi dedim ben de duvarlar  arasında değil miydim!....

                        Çamurdan Bebek

çocukken hiç bez bebeğim olmadı benim ya da bir oyuncak bebeğim.

ondandır belki

kendimle bu bitmez oyunlarım...

kendine en büyük düşman yine kendiymiş ya insanın

 binlerce senaryom var benim ölüme dair ve binlercesi  yaşamamaya dair...

gittiğim her uçurumun kenarından dönmesini bildim 

ayaklarım tökezledi evet ama düşmedim.

 dedim henüz erken....

erken bir hayata yeniden küsmeye....

ve geç çocukluğa dönmeye...

şimdi diyorum geriye dönüp

bir bez bebeğim olmadı  benim ama çamurdan bebeklerim vardı.

çok farkı yok aslında şu andan

çamurdan neler yapmadık ki...

çamuru atardık temizlenirdi ellerimiz

zor olan ne biliyor musun?

hani kendi aksini gördüğün sular var ya dupduru,tertemiz

derinliğine inandığın

çamurdan beni ancak bu temizler dediğin

bir sabah kalktığında

o suların çamura bulanması...!

             Rüya

 yüzünü göstermeyen o adam geldi dün tekrar rüyama

su dedi

karanlık bir su var önünde

derin bir bataklık

az ilersinde  uçsuz bucaksız tertemiz bir deniz

ama önce bataklıktan geçmelisin o suya ulaşmak için

deniz sana hasret sen denize

ama önce bataklık.

ya dedim boğulursam ,batarsam o bataklığa

ya dedim ilersi sadece bir serapsa

seraba da razı olmalısın dedi  bataklıktaysan.........

         SANRI

bir sanrı biliyorum bu hayat
varmış gibi görünen bir rüya yansıması
gerçek olamayacak kadar acı bazen
bir yerini keser ya bir bıçak
paslı bir çivi batar ya karnına
işte o kadar acı
ama ağlamayacağım anne
çünkü bu sadece sanrı
gerçek olamayacak kadar acı..........
ağlamayacağım anne
bu sanrı bir gün bitecek
ışıklar içinde yemyeşil bir ormanda küçük bir kız olacak ruhum yine
beyaz bir orkide kadar saf
ama saflık iyi değil anne
aç gözünü bu hayatta saf olma derdin sen hep
şimdi sence ben ne olmalıyım anne
bu acı sanrının içinde kendimi kaybettim anne
sen kimsin deseler verecek cevabım yok
sahi ben kimim anne?
ağlamayacağım anne
çünkü bu sadece sanrı
gerçek olamayacak kadar acı.......

      Sarı Yaprak

 sarı bir yaprak düştü yere

dur dedim daha Eylül

kış için erken daha

daha bağbozumu olmadı sende bu erken göçüş niye

acelen ne

nereye bu kaçış

neyden bu kaçış

yazı silmek mi isteğin

onu niceleri denedi

silinmiyor sarı yaprak

o bir kez yazıldı mı alnına silinmiyor sarı yaprak.....

               DUVAR

 dilinde bir türkü lay lay lay.

yollar...

siz değil miydiniz aydınlık ,yemyeşil görünen

siz değil miydiniz yola çıkınca kararan

siz değil miydiniz tertemiz

ayaklarımıza çamur bulaştıran.

hep mi değişir yollar  yola çıkınca

hep mi

baştan rüya ,

ardı

kabus.

hep mi

yolların önünde büyük bir duvar

ne yıkılır ne aşılır...